صلوات شعبانیه


((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))


((اِنَّ لربکم فی ایامِ دهرِکم نفحاتٍ من رحمتهِ٬ اَلا فتعرَّضو لَها))

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّد ٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ،  


خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد

شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ ، وَ مَوْضِعِ الرِّسالَةِ، وَ مُخْتَلَفِ الْمَلائِكَةِ

درخت نبوت و جايگاه رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان‏

وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ، وَاَهْلِ بَيْتِ الْوَحْىِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ ‏مُحَمَّدٍ ،

و معدن دانش و خاندان وحى خدايا درود فرست بر محمد و آل‏محمد

الْفلْكِ الْجارِيَةِ ، فِى اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَها ، وَ يَغْرَقُ‏

كشتى جارى در اقيانوسهاى بيكران ايمن شود هر كه سوار آن كشى گردد و غرق شود

مَنْ تَرَكَهَا ، الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ، وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَ اللّازِمُ لَهُمْ ‏لاحِقٌ،

كسى كه آن را واگذارد، هر كه بر ايشان تقدم جويد از دين بيرون رفته و كسى كه از ايشان عقب ماند به نابودى گرايد ولى ملازم ايشان ‏به حق خواهد رسيد

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، الْكَهْفِ الْحَصينِ ، وَ غِياثِ‏ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكينِ، وَ مَلْجَأِ الْهارِبينَ ، وَعِصْمَةِ الْمُعْتَصِمينَ،

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن پناه‏گاه محكم و فريادرس ‏بيچاره درمانده و پناه گريختگان و دستاويز محكم براى وسيله‏جويان

اَللّهُمَ‏ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، صَلوةً كَثيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضاً،

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد درود بسيارى كه موجب خوشنودى ايشان گردد

وَ لِحَقِ‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَدآءً وَ قَضآءً، بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ يا رَبَّ الْعالَمينَ،

و حق‏محمد و آل محمد اداء گشته و انجام وظيفه ما شده باشد به جنبش و نيروى تو اى پروردگار جهانيان‏

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، الطَّيِّبينَ الْأَبْرارِ الْأَخْيارِ، الَّذينَ ‏اَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ،

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن پاكان نيكوكار برگزيده آن كسانى‏كه‏ حقوقشان را واجب كردى

وَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَ وِلايَتَهُمْ ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى ‏مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ،

و اطاعت و دوستيشان را فرض نمودى خدايا درود فرست برمحمد و آل محمد

وَاعْمُرْ قَلْبى ‏بِطاعَتِكَ ، وَ لا تُخْزِنى‏ بِمَعْصِيَتِكَ،

و آباد كن دل مرا به اطاعت خود و به وسيله نافرمانيت رسوايم مكن‏

وَارْزُقْنى‏ مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِما وَسَّعْتَ عَلَىَّ مِنْ ‏فَضْلِكَ،

و روزى من گردان كه كمك مالى دهم بر كسى‏كه روزيت را بر او تنگ كردى بوسيله آنچه بر من فراخ گرداندى از فضل خويش

وَنَشَرْتَ عَلَىَّ مِنْ عَدْلِكَ، وَ اَحْيَيْتَنى‏ تَحْتَ ظِلِّكَ، وَ هذا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ، شَعْبانُ الَّذى‏ حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ،

و گستردى بر من از عدل خويش و مرا در زير سايه‏ات زنده داشتى و اين ماه ‏پيمبرت و آقاى رسولانت ماه شعبان است كه اطراف آن را به رحمت و خوشنودى خود پوشاندى‏

الَّذى‏ كانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَالِه‏ وَسَلَّمَ، يَدْاَبُ فى‏ صِيامِهِ ‏وَ قِيامِهِ، فى‏ لَياليهِ وَ اَيَّامِهِ ، بُخُوعاً لَكَ فى‏ اِكْرامِهِ وَ اِعْظامِهِ، اِلى‏ مَحَلِ‏ حِمامِهِ،

آن ماهى كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم كوشش بسيار داشت در روزه‏ و شب زنده‏داريش هم در شبها و هم در روزهايش بخاطر فروتنى در برابر تو در مورد گرامى داشتن و بزرگداشتنش هم‏چنان‏تا هنگام مرگش

اَللّهُمَّ فَاَعِنَّا عَلَى الْأِسْتِنانِ بِسُنَّتِهِ فيهِ، وَ نَيْلِ الشَّفاعَةِ لَدَيْهِ،

خدايا پس ما را كمك ده تا روش او را در اين ماه پيروى كنيم و به شفاعتى كه نزد او است برسيم

‏اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لى‏ شَفيعاً مُشَفَّعاً وَ طَريقاً اِلَيْكَ مَهيَعاً، وَاجْعَلْنى‏ لَهُ‏ مُتَّبِعاً،

خدايا قرار ده او را براى من شفيعى پذيرفته و راهى بسويت كه همواره باشد و مرا پيرو او گردان‏

حَتّى‏ اَلْقاكَ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَنّى‏ راضِياً، وَ عَنْ ذُنُوبى‏ غاضِياً، قَدْ اَوْجَبْتَ ‏لى‏ مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ، وَ اَنْزَلْتَنى‏ دارَ الْقَرارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْيارِ،

تا به جايى كه در روز قيامت تو را در حالى ديدار كنم كه از من خوشنود باشى و گناهانم را ناديده‏گيرى و براى من واجب‏كرده‏ باشى از جانب خود رحمت و خوشنودى را و مرا در خانه هميشگى (بهشت جاويدان) و منزلگاه نيكان فرود آرى.


 

"ضیافته الموت"

((بسم الله الرحمن الرحیم))

 

"ضیافته الموت"*

مرگ نزد عرفای اسلامی زیباترین لحظه زندگیست. "لقاء الله"٬ آرزوی عارف است.

"خرّم آن روز کزاین منزل ویران بروم"

"دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن"

"در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم"

"ای دوست قبولم کن و جانم بستان"

"بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید"

در ادب عرفانی پارسی از این دست تعبیرات فراوان است. این معارف مانند دیگر معرفت های ادب پارسی نشأت گرفته از معارف و تعلیمات ناب اسلامی است. یکی از این معارف "صحیفه سجادیه" است. "صحیفه" مناجات عارفانۀ السید الساجدین و الامام العارفین، حضرت سجاد(ع) با معبود است.
در ادامه مطلب ترجمۀ یکی از دعاهای آن حضرت" به هنگام شنیدن خبر مرگ و در یاد مرگ" آورده شده است. به امید خداوند و کمک دوستان در پست های بعدی مطالبی دربارۀ مرگ در ادبیات عرفانی پارسی نگاشته خواهد.


* اصل این پست برای5 سال پیش (سوم مهرماه 1386) بود اما به دلایلی دوباره در صدر قرار دادم. م.ا.محب علی

ادامه نوشته