نفحات

((بسم الله الرحمن الرحیم))

ایران ای سرای امید
بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پر خون
خورشیدی خجسته رسید

راه ما راه حق راه بهروزی است
اتحاد اتحاد رمز پیروزی است
صلح و آزادی جاودانه در همه جهان خوش باد یادگار خون عاشقان،
ای بهار تازه جاودان در این چمن شکفته باد

شعر: هوشنگ ابتهاج (ه.ا.سایه) 

((هو))

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

قاضی عبدالجبّاری بوده است در اصول، عقیدت اعتزال داشته است، درویشی وقتی او را میزبانی کرد و انواع نعمتها بساخت، چون قاضی بر مایده بنشست، گفت: میزبا ن کجاست؟ گفتند :حاضر نمی آید. گفت ما بی مشاهدۀ او  دست به طعام نبریم، درویش بیامد و گفت: ای قاضی به سرای من، بر خوان ِ من، بی دیدار ِ من، طعام نمی خوری، فردا در سرای نعیم بی دیدار ِ ملک کریم نعمت بهشت چون خواهی خورد؟

منبع: روح الاروارح فی شرح اسماء الملک الفتّاح، شهاب الدین سمعانی، به تصحیح نجیب مایل هروی.

شرحی بر داستان به همراه درآمدی بر فرق کلامی اسلام                                                                                                       م.ا.محب علی

با وجود اینکه خوانندگان مقالات و بازدیدکنندگان نفحات از قشر فرهیخته هستند و شرح داستان فوق چندان ضروری نمی نماید، اما به دلیل  اشتیاق این حقیر با سخن گفتن با شما بزرگواران اندکی قلم فرسایی می کنم.

در باب  معتزله که یکی از بزرگترین فرق کلامی جهان اسلام بوده اند چند نکته را باید یاد آور شد.

معتزله فرقه ای بودند که بنابر قول مشهور با بحثی که میان حسن بصری و واصل ابن عطا صورت گرفت از تفکر غالب که تفکر اهل حدیث بود جدا گشتند(قال حسن بصری: اعتزل عنا واصل). معتزلیان با تأثیراتی که از فلاسفه پذیرفتند، با  وجود اینکه شاید فلسفه را قبول نداشتند، و نیز گرایشاتی که به عقلانی کردن یا تفسیر عقلانی کردن از دین_ در این قسمت به شیعه بسیار نزدیک می گردند_ داشتند سیستم تفکر خاصی را بنا نهادند. مثلاً قریب به  اتفاق آنان رویت خداوند را در دنیا و آخرت مُحال می دانستند. نیز معتزلیان کلام خدا را حادث( در برابر قدیم) می شمردند و تفسیری عقلانی( شاید بیش از حد عقلانی) از قرآن می کردند که در این مورد نیز به شیعه نزدیک اند. اکثر معتزلیان به قضا و قدر الهی هیچ اعتقادی نداشتند و انسان را فاعل کارهای خود می دانستند. در نظر معتزله خداوند قاضی ای  عادل بود و این عدل همان عدلی است که ما می فهمیم.  معتزله خدایی تنزیهی را تصور می کردند که "لیس کمثله شئ".

 در برار آنها تفکر اهل حدیث( که در حال حاضر فرقه وهابیت خود را وارث آنان می دانند اما در حقیقت اینگونه نیست و غیر از ابن تیمیه که به نوعی بنیانگذار وهابیت است، بزرگان ارزشمندی در میان آنان دیده می شوند ) بودند که رویت [ غالباًبه چشم ظاهر] را ممکن و انسان را کاملاً مجبور و بی اراده و اختیار می دانستند، تفسیر و تأویل آیات را روا نمی دانستند و آیات را بر معنای ظاهر حمل می کردند. خدا می خندد، خدا راه می رود، خدا بر عرش نشسته است و... . خدای اهل حدیث خدایی انسان وار بود البته خود آنها این را قبول نداشتند و عموماً وارد بحث های کلامی نمی شدند "الکیفیة مجهولة و السوال بدعة" .

 در سوی دیگر تفکر اشعری و نیز در جناحی دیگر تفکر شیعی قرار داشت. تفکر اشعری و شیعی که در نزد عرفاء جایگاه والایی داشت رویت خدا را در آخرت(یا عالم خاصی مثل ملکوت[=مثال؟]) ممکن می دانستند، البته تفاسیر متفاوتی است و بین آنها نوع رویت و کیفیت آن فرق می کند.

در داستان فوق قاضی عبدالجبار که از بزرگان و متفکران اعتزال و نیز صاحب کتاب المغنی است، به عنوان چهره ای معتزلی قرار دارد. در طرف دیگر درویشی(در اینجا=عارف، صوفی) است که او را  باید نه یک متکلم، بلکه یک معتقد اشعری یا اهل حدیث  و شاید به احتمال ضعیف تر شیعی بدانیم.

 ذکر این نکته ضروری می نماید  که آنچه را عرفاء به عنوان رویت خدا می خوانند در بسیاری از موارد نمی توان دقیقاً یک اندیشه  کلامی دانست و شاید بتوان آن را یک تفسیر عرفانی از قرآن و احادیث بیان کرد.  رویت عارف وحدت وجودی کجا و رویت متکلم  حدوثی ؟! حتی می توان در قرن های بعد تفکری خاص فلسفی و شاید هم دارای ابعاد کمرنگی کلامی را از سوی عرفاء دید که  در ابتدا با تفکر شیعی پیوند خورد.  بعد از مکتب تشیع  اگر مکتبی را بخواهیم قریب به آن بگوییم باید از تفکر اشاعره نام ببریم.

"والحمد لله رب العالمین"

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

می‌دانم که می‌آیی
چه غم دارم ز تنهایی
می‌باری چو ابر بهار
می‌شویی از دل غبار
می‌تابی چون آفتاب
می‌ربایی از دیده خواب

می‌رسد با بانگ صبح از سوی او
آن نسیم جانفزای کوی او
گر دل من بی‌‌قراری می‌کند
او بهارست و بهاری می‌کند

                                                                                                   می‌دانم که می‌آیی
                                                                                                        چه غم دارم ز تنهایی
                                                                                                            شب هجران شود کوتاه
                                                                                                            رسد صبح امید از راه...

                                                                                                        شعر: امیرحسین سام

شعر: ع.دهقان نژاد                    

  "باد ایستاد، بادبادک ها را کشت."                                            

سخنی چند در باب شعر مذهبی امروز

م.ا.محب علی                     

 شعر مذهبی در زمان ما به چند گونه  وجود دارد. شکلی از آن به صورت مذهبی در هیئت ها و محافل مذهبی یافت می شود، که اگر از شکل مد شدۀ عامیانه بی ارزش آن چشم بپوشیم اشعار لطیف و نغزی در این میان یافت می شود که از احساسات پاک مذهبی سرچشمه گرفته است و در میان همین اشعار گاه گاه به شعرهایی ادبی برمی خوریم که ارزش ادبی در خوری دارند.

 نوع دیگری اشعار مذهبی وجود که می توان آن را نوع فاخر نامید و آن بر دو قسم است. یک قسم نوع سنتی است که شعرایی چند در این زمینه فعالیت می کنند که حقیقتاً در توان خود و امکانات شعر سنتی امروز نقش خود را به خوبی ایفا کرده اند . قسم دیگر این ادب  و این گونه از اشعار بنا به اقتضای وضع ادب و زمان به صورت نیمایی و سپید سروده می شوند که بخش مهمی از شعرهای معاصر در این سبک است. متاسفانه در دو گونه اخیر شعرای ما هر گاه روی به ادب مذهبی آورده اند آنقدر شعارگونه ابیاتشان را سروده اند که شعر مذهبی که سهم عمدۀ ادب فارسی راشامل می شد افت بسیاری کرده و شاید آن شعرهایی که هر از گاهی بنا به مراسم و دلایلی سروده می شوند حتی ارزش شنیدن را هم نداشته باشند.

البته حق حکم می کند که افرادی را از این حکم مستثنی گردانیم. می توان از شعرای ادب دینی و مذهبی مرحوم قیصر این پور، آقای موسوی گرمارودی و تنی چند از دیگر استادها را نام برد که چراغ ادب مذهبی را روشن نگاه داشته اند. 

شعر "باد ایستاد، بادبادک ها را کشت." از دوست عزیزم "ع.دهقان نژاد" شعری است  لطیف و پر از احساس و بدون شعار. شاعر در این شعر گاه تصاویری را که بارها در ذهن خواننده بوده به شکلی نو اظهار می کنند تا که به حد تصاریر نو ارتقا پیدا می کند،  بعضی از تصاویر را نیز می توان  را اساساً نو و بدیع دانست. این شعر نمونه ای خوب و کمیاب برای شعر مذهبی امروز است.

به امید روزی که ادب دینی فارسی که در گذشته  شاید قریب به تمام ادب فارسی را در سیطره داشت و در تمام حوزه های اخلاقی، عرفانی، فلسفی و اعتقادی گسترده بود، بار دیگر به اوج بازگردد و ما شاهد ظهور همچون  سعدی و حافظ و  مولوی هایی دیگر در پهنۀ آسمان ادب فارسی باشیم.

"والحمدلله رب العالمین"

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

((انا لله و انا الیه راجعون))

در ابتدا ایام شهادت امام حسین (ع) را به همه مسلمانان تسلیت عرض می کنم و گرامی می دارم و سپس در گذشت دو تن از اساتید گرامی حوزه و دانشگاه آیت الله احمد مجتهدی تهرانی و استاد سید جعفر شهیدی را  تسلیت عرض می کنم.

"مرگ چون این خواجه نه کاریست خرد"

"خّرم آن روز کز این منزل ویران بروم"

در مورد آیت الله مجتهدی تهرانی سخن بسیار است و هرچه بگوییم کم است وقتی یاد درسهایی اخلاق ایشان که از صدا و سیما پخش می شد و آن پندها و لطایف اخلاقی می افتم حسرت می خورم و متاسف می گردم. در پست های بعدی اگر خدا بخواهد از ایشان خواهم نگاشت. در این پست می خواهم اندکی به استاد فقید دکتر سید جعفر شهیدی بپردازم. این فرزانه روزگار بر خلاف ظاهر، همسنگر و همقطار آیت الله مجتهدی بودند. استاد شهیدی از علماء حوزه نجف بودند و در محضر آیت الله بروجردی نیز تلمذ کرده و به درجه اجتهاد نائل آمده بودند. استاد به خاطر بیماریشان و نیاز به مراقبت مجبور به بازگشت به ایران شدند، البته دلشان همواره در نجف ماند و می فرمودند:”آنجا سایهٔ امیر‌المؤمنبن (ع) بود، حالا هم درست است دستمان کوتاه است، ولی متوسلیم“.  استاد پس از بازگشت به ایران مراتب علمی را از لیسانس الهیات تا دکترای ادبیات طی کردند.

نگارش ترجمه نهج البلاغه،تاریخ تحلیلی اسلام، از دیروز تا امروز، عرشیان، قیام حسین (ع)، (پس از 50 سال پژوهشی تازه درباره قیام حسین(ع) )، زندگانی حضرت فاطمه (س)، زندگانی علی‌بن‌الحسین (ع)، زندگانی علی‌بن‌الحسین(ع) و علی از زبان علی(ع)، و...حدود ۱۲۰ مقاله علمی و پژوهشی، همچنین تربیت شاگردان ارزشمندی در تاریخ اسلام مانند استاد اصغر قائدان و رسول جعفریان و...شمه ای از نسایم زندگی آن نادر روزگار است.

هنگامی که یاد سخنان استاد قائدان در مورد استاد شهیدی در کلاس تاریخ اسلام که قریب به این مضمون گفتند:((اگر استاد شهیدی وفات یابند لطمه ای بزرگ به تاریخ اسلام وارد می شود.)) و همچنین سخنان و تعاریف دیگر اساتید و دوستان در مورد آن بزرگوار می افتم مبهوت می گردم و  تاسف می خورم. هنگامی که به یاد مواقعی که می خواستم کتابی از استاد شهیدی را به دوستی بدهم یا توصیه کنم و با چه شوری از ایشان تعریف می کردم حسرت می خورم. هنگامی که یاد جلسه ای که با آقای سجّاد هجری در مورد همایش بزرگداشت مولوی و اینکه چه خوب است که استاد بتوانند به این مجلس بیایند و از ایشان تقدیر شود می افتم می خواهم بگریم اما...

وقتی به یاد جلسه تفسیر آقای هجری و شرح آن حدیث گوهرین امیرالمومنین می افتم و رفتن بزرگان و علما را  بر آنها خرمی و شادی می یابم و نیز آنها را حی و زنده می بینم از غمم کاسته می شود. حضرت علی(ع) فرمودند که:

((العلماء باقون ما بقی لیل و نهار))

"عالمان زنده اند تا زمانی که شب و روز هست."

شرح این حدیث را به امید خدا در آینده می نگارم در این مقدار بگویم که  در حیات دو عنصر علم و قدرت اساس اند و علما به مانند شهداء زنده اند. برداشت اینجاب این است که حضرت آیت الله مجتهدی و استاد شهیدی هر دو در بهشت برزخی در محضر امامان  و اولیاء و پیشوایان و بزرگان اند و گرامی داشته می شود و به آرامش و آسایش رسیده اند و"عند ربهم یرزقون". و الله عالم.

در ادامه مطلب مقاله ای از رسول جعفریان( پژوهشگر تاریخ) در مورد استاد فقید دکتر سید جعفر شهیدی آورده ام.

م.ا.محب علی                                                                                              "والحمد لله رب العالمین" 

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

۱

"کمال گاهی به صورت جمال و گاهی به صورت خلق جمال ظهور می‌کند. پس جلال، صبغه دیگری از کمال مطلق است. کمال گاهی در کارهای مثبت ظهور می‌کند که نام آن جمال است و گاهی در کارهای منفی ظهور می‌کند که نام آن جلال است. آن‌جا که جای قهر است جلال ظهور دارد و جلال، کمال است. آن‌جا که جای مهر است، مهر جمال است و جمال، کمال است. در سابق می‌گفتند کمال یک جراح در جلال و جمال او جلوه می‌کند. جراح هم رگ‌زن و هم مرهم‌نه است. به تعبیر مصلح الدین، جایی که رگ می‌زند یا عضوی را قطع می‌کند، جلال او جلوه دارد و آن‌جا که مرهم می‌گذارد و مداوا می‌کند جمال او جلوه‌گر می‌شود. گاه ذات اقدس الاه با چهره‌ی قهر ظهور می‌کند که این جلال اوست، و گاه با چهره مهر ظهور می‌کند که این جمال اوست. جلال و جمال هر دو ذیل کمال مطلق الهی هستند."

متن فوق قسمتی از سخنان حضرت آیت الله جوادی آملی در باب" زیبایی و هنر با نگاهی به منابع دینی" است.
برای خواندن ادامه مقاله بر ادامه مطلب کلیک کنید. توصیه می شود که قبل از خواندن سخنان آیت الله جوادی آملی مقاله آراء سید حسین نصر را مطالعه کنید.

۱.خط: محسن امامیان

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

هنر اسلامی همواره یکی از زیباترین تجلیگاههای اسلام بوده است.  ادب و شعر، معماری، نگارگری و مینیاتور و  نقاشی، خطاطی و تذهیب و موسیقی ... گوشه ای از این هنرهای قدسی اند. در همه موارد در ذهن خواننده مثالهایی  وجود دارد غیر از هنر موسیقی اسلامی. هنر استعلایی موسیقی اسلامی یکی از بی بدیلترین هنرهای پدید آمده در دستگاه آفرینش بشری است. در توصیف این هنر عرشی هیچ وصفی نتوان آورد مگر گوش فرا دادن به آوای اهورایی آن.

شاید بعد از روح اسلام مهمترین مؤلفه در هنر آسمانی اسلامی فرهنگ و تمدن ایران زمین باشد.
در باب هنر اسلامی سخنهای ناگفته بسیاری وجود دارد و متأسفانه تحقیق خاصی بر آن صورت نگرفته است و انجام این تحقیقات بر عهده افرادی همچون ما دانشجویان الهیات است.
این مقدمه طولانی به این دلیل بود که شما را به خواندن چکیده ای از آراء استاد سید حسین نصر در باب 
هنر اسلامی دعوت کنم.

م.ا.محب علی

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

 ای علی که جمله عقل و دیده ای       شمه ای واگو از آنچه دیده ای۱

عید ولایت مبارک.

یا علی

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

" فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد"۱

میلاد پیامبر اولوالعزم خدا، روح الله، حضرت مسیح (ع) بر تمامی مؤمنان عالم مبارک باد. 

۲

ستایش در برابر نکوهش

آورده اند که عیسی(ع) روزی بر جماعتی بگذشت. آن جهودان در شأن وی سخنان شنیع گفتند، و عیسی(ع) ایشان را جز ثنا و محمدت نفرمود. یکی از حواریّون سؤال کرد که" ای پیامبر خدای، این الفاظ شنیع را چرا به ثنا و محمدت مقابله می فرمایی؟" بر لفظ مبارک راند که "کُلُّ ما عِندَهُ ینفِق. یعنی هر کس آن خرج کند که دارد. چون سرمایۀ ایشان این بد بود، بد گفتند؛ و چون در ضمیر من جز نکویی نبود، از من جز نکویی در وجود نیامد."۲

۲. تابلوی شام آخر اثر "لئوناردو داوینچی"

۳."جوامع الحکایات و لوامع الروایات"، نوشتۀ "سدیدالدین محمد عوفی"

  ((بسم الله الرحمن الرحیم))

چندی پیش سخنی از  پیامبران اولوالعزم پیش آمد و بحث کوتاه و ناتمامی در گرفت که  کدام یک از  پیامبران اولوالعزمند؟ و به چه پیامبرانی اولوالعزم می گویند؟ گروهی از دوستان عنوان کردند که به "پیامبرانی که صاحب کتاب و شریعت باشند." اولوالعزم گویند. این تعریف تاحدودی درست است اما:
۱. مانع نیست.
۲.تنها تعریف نیست.
پیامبران دیگری صاحب کتاب و شریعت هستند مثل حضرت داوود (ع) که اولوالعزم نیستند. با اضافه کردن قید "شریعت پیامبران پیش از خود را نسخ کرده اند" شاید بتوان تعریف مانعی بدست داد اما تعاریف دیگر شایان توجهی هم وجود دارند. مقاله "اولوالعزم" دایرة المعارف بزرگ اسلامی به قلم "فرامرز حاج‌ منوچهری" در عین کوتاهی مطالب قابل تأملی در این رابطه دارد که در ادامه مطلب آورده ام. البته جای بحث و تحقیق بیشتری در این موضوع وجود دارد.

هنگامی که نام پیامبران اولوالعزم را می خواندم به یاد یکی از ابیات استاد سخن، مصلح الدین سعدی(علیه رحمة) ــ که از شاهکارهای شیخ است ــ افتادم، که نیکو دیدم در پایان سخن خود بیاورم.

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی

آمـده مـجمـوع در ظـلال مـحـمّـد(ص) 

   ((بسم الله الرحمن الرحیم))

                       السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی                                 

   ((بسم الله الرحمن الرحیم))

دیده فروبسته ام از خاکیان     تا نگرم جلوه افلاکیان

((به نام خدا))

" تائو تِِِ چینگ ــ لائو تزو"

((بسم الله الرحمن الرحیم))

  ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می   
ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم

((بسم الله الرحمن الرحیم))

"هدف عارف"

روز بزرگداشت حکیم ابوعلی سینا را گرامی می داریم.

((بسم الله الرحمن الرحیم))

((اللهمَ ارزقنی شفاعة الحسین یومَ الورود))

 ((بسم الله الرحمن الرحیم))

((الحمد لله الذی لا یبلغ مِدحته القائلون)) سپاس خداوندی را که سخنوران از ستودن او عاجزند.(ترجمه نهج البلاغه٬محمد دشتی٬ خطبه ۱)

مقدمه:

 در آستانه بعثت سید النبین ٬رحمة للعالمین٬ پیامبر صلح و دوستی٬ حضرت محمد مصطفی(ص) هستیم. تصمیم گرفتم اشعار و ابیاتی از بوستان سعدی که مرتبط با پیامبر اکرم (ص) است را جمع آوری کنم تا هدیه ای نا قابل به دوستداران آن حضرت باشد. البته این تحقیق مقدمه و پیش درآمدی بر پژوهشی گسترده تر با عنوان ((معصومین در آثار سعدی)) که انشاءالله در آینده ای نه چندان دور به کمک دوستان علاقه مند نگاشته خواهد شد. ضمناُ این تحقیق کامل نیست و دارای عیوبی است که ناشی از ضعف علمی نگارنده می باشد. امیدوارم با انتقاد های سازنده خود مرا در برطرف کردن آنها راهنمایی کنید.

((بسم الله الرحمن الرحیم))

دیروز روز بزرگداشت شهاب الدین ابوالفتوح یحیی بن حبش سهروردی معروف به "شیخ اشراق" بود. از آنجا که آثار و آراء این شیخ بزرگوار ارزش بسیاری در فلسفه و عرفان دارد پسندیده دیدم که متن"PDF"   مجموعه قصه های ایشان را  لینک کنم.

همچنین3 مقاله درباره سهروردی از سایتهای  "جاویدان خرد" و"irib" لینک گردیده است. 

سخنرانی دکتر دینانی

سخنرانی دکتر شایگان

مقاله ای در معرفی سهروردی

((بسم الله الرحمن الرحیم))

ولادت جواد الائمه٬ حضرت امام محمد تقی (ع) را تبریک عرض می کنیم.
امید است که سخنان و رنمودهای این بزرگوار چراغی باشد برای ما در تاریکی عصر و  بخشش و کرمشان شفاعتی در قیامت.
از خداوند می خواهیم که به بزرگی این امام بزرگوار٬ عاقبت ما را به خیر گرداند:

خدایا به حق بنی فاطمه(ع)       که بر قول ایمان کنم خاتمه

    اگر دعوتم رد کنی ور قبول         مرا دست و دامان آل رسول(ص)

"سعدی٬ گلستان"

در ادامه مطلب اشعار و روایاتی در مورد حضرت امام جواد(ع) نقل شده است.

((بسم الله الرحمن الرحیم)) 

قال علی(ع): " لَقَد کُنتُُ اَنظُر اِلیها فَتنکشِفُ عَنّی الهَمومَ و الاَحزانَ"

"هرگاه به فاطمه (س) نظر کردم غم و اندوهم برطرف شد." 

هفته زن٬ روز مادر و ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) را تبریک عرض می کنیم.

                         ((بسم رب الشهداء و الصدیقین))

((ما راست قامتان جاودانه تاریخ خواهیم ماند.)) (شهید بهشتی)

 سالگرد شهادت بزرگ مرد عرصه دین و سیاست٬ آیت الله دکتر بهشتی را تسلیت عرض می کنیم.

مردی که نه فقط در عرصه علم در حوزه و دانشگاه( دانشکده الهیات) به بالاترین درجات رسید٬ بلکه در سیاست نیز خدمتگزاری صادق بود و با این دو رابطه دین و سیاست را اثبات کرد.

در ادامه مطلب مقاله ای از شهید بهشتی در مورد ((پیدایش انسان از نظر علم و قرآن)) آورده شده است.

ضایعه  درگذشت مرجع عالیقدر شیعه و عالم فاضل جهان اسلام٬ حضرت آیة الله محمد فاضل لنکرانی(رحمةالله علیه) را به تمام مسلمانان و به ویژه امام زمان(عج)تسلیت عرض می کنیم.

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

پیامبر اعظم(ص):((اِنَّ لِرَبکم فی ایامِ دهرِکم نفحاتٍ من رحمتهِ٬ اَلا فتعرَّضو لَها))

(( خدای را در ایام عمرتان نفحات و نسایم بیزی است که از کانون رحمتش می وزد؛ آگاه باشید و خویش را در معرض وزش آن نسیم ها قرار دهید.)) (نفحات الهیه٬ صدرالدین قونوی٬ ترجمۀ محمّد خواجوی٬ص۳)

جهت سهولت ورود کاربران به وبلاگ دانشجویان ادیان و عرفان دانشگاه تهران-۸۵ دامنه www.nafahat.ir به وب متصل گردید. از این پس کاربران عزیز می توانند با استفاده از این آدرس وارد وب شوند. در ضمن آدرس های قبلی نیز همچنان فعال می باشد.

با تشکر

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

((السلام علیک یا روح الله))

در غم ارتحال برگترین عارف و بزرگترین انسان تاریخ معاصر به سوگ نشسته ایم...

پایگاه اطلاع رسانی حضرت امام خمینی(ره)

((بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین))

ولادت حضرت زینب(س) را گرامی می داریم.

إن شاء الله در پست های بعدی توفیق نوشتن در مورد ایشان را داشته باشیم.

((بسم الله الرحمن الرحیم))

[عکس:م.ا.محب علی]

   آنانکه محیط فضل و آداب شدند                      در جمع کمال شمع اصحاب شدند

  ره زین شب تاریک نبردند برون                       گفتند فسانه ای و در خواب شدند

***

چون نیست مقام ما در این دهر مقیم       پس بی می و معشوق خطائی است عظیم

تا کی ز قدیم و محدث امیّدم و بیم           چون من رفتم جهان چه  محدث  چه   قدیم

[رباعیّات خیام بر اساس نسخهء محمد علی فروغی]

                                                                                                                              بسم ربّ الشهداء    

     فراز هایی ازپیامهای امام خمینی (ره) به مناسبت شهادت آیت الله مطهری:

((اینجانب به اسلام و اولیای عظیم الشأن و ملت اسلام و خصوص ملت مبارز ایران ٬ ضایعهء اسف انکیز شهید بزرگوار و متفکر و فیلسوف و فقیه عالیمقام مرحوم آقای حاج شیخ مرتضی مطهری (قدّس سرّه ) را تسلیت و تبریک عرض می کنم؛ تسلیت در شهادت شخصیتی که عمر شریف و ارزندۀ خود را در راه اهداف مقدس اسلام صرف کرد و با کجرویها و انحرافات مبارزۀ سرسختانه کرد؛تسلیت در شهادت مردی که در اسلام شناسی و فنون مختلفهء اسلام و قرآن کم نظیر بود. من فرزند بسیار عزیزی را از دست داده ام و در سوگ او نشستم که از شخصیتهایی بود که حاصل عمرم محسوب می شد. در اسلام عزیز به شهادت این فرزند برومند و عالم جاودان ثلمه ای وارد شد که هیچ چیز جایگزین آن نیست. و تبریک از داشتن این شخصیتهای فداکار که در زندگی و پس از آن با جلوهء خود نور افشانی کرده و می کنند.من در تربیت چنین فرزندانی که با شعاع فروزان خود مردگان را حیات می بخشند و به ظلمتها نور می افشانند ٬به اسلام٬ بزرگ مربی انسانها و امت اسلامی تبریک می گویم.من اگر چه فرزند عزیزی که پارهء تنم بود از دست دادم لکن مفتخرم که چنین فرزندان فداکاری در اسلام وجود داشت و دارد.

...«مطهری» که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم نظیر بود ٬رفت و ملأ اعلی پیوست ٬لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او شخصیت اسلامی و علمی و فلسفی اش نمی رود.

...او با قلمی روان و فکری توانا در تحلیل مسائل اسلامی و توضیح حقایق فلسفی با زبان مردم و بی قلق و اضطراب به تعلیم و تربیت جامعه پرداخت. آثار قلم و زبان او بی استثناء آموزنده و روانبخش است و مواعظ و نصایح او که از قلبی سرشار از ایمان و اعتقاد نشأت می گرفت٬ برای عارف و عامی سودمند و فرحزاست.

...مطهری فرزندی عزیز برای من و پشتوانه ای محکم برای حوزه های دینی و علمی و خدمتگزاری سودمند ببرای ملت و کشور بود.خدایش رحمت کند و در جوار خدمتگزاران بزرگ اسلام جایگزین فرماید.

...من به دانشجویان و طبقهء روشنفکران متعهد توصیه می کنم که کتابهای این استاد عزیز را نگذارند با دسیسه های غیر اسلامی فراموش شود.))

[منبع: کلیات علوم اسلامی ٬جلد دوم٬چاپ سی ام ۱۳۸۴ ٬ انتشارات صدرا]

سالگرد شهادت حضرت استاد مطهری(قدّس سرّه )و روز معلم را گرامی می داریم.

برای دانلود کردن آثار استاد روی گزینه زیر کلیک کنید.

آثار استاد مطهری 

م.ا.محب علی                                     

میلاد امام حسن عسگری(ع) مبارک باد.

تمامی کسانی که نامشان در قسمت نویسندگان وب نوشته شده است٬می توانند در این وب مقاله بنویسند.روش نوشتن مقاله نیز بسیار ساده است به این صورت که شما ابتدا وارد سایت www.blogfa.com می شوید٬سپس گزینه ورود به وبلاگ گروهی را انتخاب کنید و نام وبلاگ(erfan-85 )٬نام کاربری نویسنده و کلمه عبور را وارد کنیدو در قسمت پست مطلب جدید مقاله تان را بنویسید فراموش نکنید که عنوان و موضوع مطلب را مشخص کنید. آنگاه بر روی گزینه ثبت مطلب و بازسازی وبلاگ کلیک کنید. حالا مطلب شما بر روی شبکه اینترنت قرار دارد.

توجه:مطالب و مقاله ها باید با مو ضوعات وب مرتبط باشد در غیر این صورت حذف خواهد شد.

با تشکر

شکر می گوییم خدایی را که ما را توان آموختن علم دین داد.

با تشکر از بازدید کننده گان وب از تمامی شما دوستان تقاضا داریم که با کلیک کردن بر روی گزینه ((نظر بدهید)) ما را از نظرات ارزشمند و سازنده خودتان در مورد مطالب مطلع سازید.

 از تمامی دوستانی که لطف می کنند و در این وب نظر می دهند تقاضا می شود که نام خود را به صورت زیر بنویسند:

حرف اول نام . نام خانوادگی به صورت کامل 

برای مثال: م.حسینی

در غیر این صورت نظر شما حذف خواهد شد.

با تشکر

م.ا.محب علی  

                                                 ((بسم الله الرحمن الرحیم))

سلام...

اندک اندک پای در مسیر می گذاریم.

به امید خدا

یاعلی...

    بدون مقدمه پیشنهاد می کنم که دوستان دیدگاه انتقادی(به معنی واقعی کلمه:عیار سنجی)خود را در مورد اساتید محترم بیان بفرمایند .

     می توان این نقطه نظرات را-با کمال احترام و خضوع البته-به اساتید تقدیم کرد.بعید می دانم از طرف ایشان استقبال نشود.

ا.احمدی

اول سلام...

راه اندازی وبلاگ دانشجویان ادیان و عرفان دانشگاه تهران ورودی ۸۵ را تبریک می گوییم.امید است که خداوند متعال ما را در دستیابی به اهدافمان یاری کند. ((ایاک نعبد وایاک نستعین))

با سخنی از امیر المومنین٬امام علی (ع) پای در راه می نهیم: ((تکلّموا تعرفوا٬فانّ المرءمخبوء تحت لسانه)) (سخن بگویید تا شناخته شوید٬زیرا که انسان در زیر زبان خود پنهان است.))[ترجمه نهج البلاغه٬محمد دشتی٬حکمت ۳۹۲] 

م.ا.محب علی